ah ! yýkýlasý umutlar devrildiniz bir bir, artçý depremler sonrasý bak sevgili! nasýl kanýyor gözlerim senden kalan son külleri nasýl da yýkýyor zaman
çýrýlçýplaðým þimdi kimsesizim bir köþeye fýrlatýlmýþ yaðmurlarda ýslanmýþ kedi ýslaklýðýnda dolaþýyorum terk edilmiþ sokaklarda üþüyorum...hem de çok
boþver nar gülüþlüm üþütsün yüreðimi ayrýlýðýn eþkin adýmlarý acýtsýn suskunluðuna gömdüðün sevdamýz býrak þakaklarýma kar taneciklerini serpsin takvimler yolsun saçlarýmý hoyrat rüzgârlar tek tek dökülsün inciler yuvarlayan kirpiklerim...
kýrýlsýn artýk! seni yazmayacak kalemim daðýlsýn anlamýný yitiren sözcüklerim “sen ve ben” kelimelerini unutacak dilim kavrulsun cehennemin nârýnda...
......
yalnýzým... bir eylül akþamý kýzýllýðýnda sýð gülüþlerim kuru yapraklarýn hýþýrtýsýnda titreyen kanatlarým yorgun uçamam sevgili...
ve ne kadar uzaksýn ne kadar yabancý bana... hicran kokulu dudaklarýn gül kokmuyor her sabah resmini çizdiðim bulutlar yok hayalimde kuþattýðým “ bizim “ mavilerimizde var git sevgili yoluna... bil ki son selamýmdýr, bahçende büyüyen sarý çiçekli iðdelere...
.....
sakýn “ unut “ deme bana ruhum bedenimden yýkanýncaya yarý aksak çarpan kalbim duruncaya kadar asla! söz veremem sana...
“ unut” demeyeceðim sevgilim zaten aylar öncesi bir güz vurgunuyla çoktan terk etmiþtin sen yaðmur kokulu düþlerimizi...
22/08/11 firuzem
Sosyal Medyada Paylaşın:
firuzem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.