Günün saçlarýndan tutuyorum,
Denizin kokusu genzimi yakýyor.
Ýçime akýyor tüm çið taneleri,
Aþýk,
Huzurlu,
Mutlu…
Umurumda mý onun bunun ayýbý,
Bana yaptýðýný sandýðý,
Kendisine saygýsýzlýðý…
Her beþ kiþiden birinde kiþilik pazarlýðý.
Papatyalarý kokluyorum derinden,
Burnumun ucuna yerleþiyor sarý toz zerrecikleri.
Yalanlara kulaklarýmý týkýyorum,
Hafýzam yok biriktirecek kadar.
Herkes gönlünü eylemek için,
Egosuna iyi gelsin diye,
Çiðner kendinden alçak gördüklerini.
Küçük insan yoktur dünyada,
Küçük karakterler vardýr.
Ve küçük karakterler küçük gördüklerini yüceltirler.
Doðru söyledikçe dokuz köyden kovuldum zannedenleri
Ýnsanlýk kucaklar.
Yalanlar…
Yalanlar…
Yalanlar…
Daha kaç hayat yutacaklar?
Neþe saçýyorum bu aralar etrafýma,
Herkese iyi gelecek temennilerim var,
Ýyi niyetim var,
Kötü niyeti ülser eden.
Somurtan yüzleri güldürecek kadar
Tebessümüm var yüzümde.
Hayat pahalý diyenler
Mutluluk bedava!
Bir sabah, bir akþam,
Üstelik aç karnýna…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.