Kuru toprakta toz

Tuttum, kör ellirinde ölüme uzanan kuþlarý,
Somurtkan düþlerinde gizlenmiþ çocuklarý.
Damlalar dökülmeden mevsimlere seslendim.

Kalabalýk çakýl taþlarý umursamýyor göz yaþlarýmýzý,
Göz yaþlarýmýz yeþertmek için kaybolan umutlarýmýzý.

Kuru toprakta toz,
Ve ayak izlerim geriye kalan, biraz sonra kaybolacak olan.
Koca þehir, taþlar, aðaçlar ve kuru otlar.
Yalnýzlýðý anlatýyorum kimsesizliðe.
Hareketsiz taþlarýn mutluluðu;
Ölen kuþlarýn gözlerindeki yalnýzlýk
Anlatýyor,
Yok oluþumuzu.

Sosyal Medyada Paylaşın: