sahibini azat ediyor köle

bahardý
bir kýrlangýç kondu viþne aðacýna
keskin baltayý beklerken kuruyan gövdesi
birden çiçeðe durdu dallarý.
sandý ki
koca bir sarnýç var küçük kuþun göðsünde
asla susuz kalmazdý!

ve her kanat açýþýnda kýrlangýç
uçacak diye kan aðladý aðaç
gözyaþlarýyla verdi meyvesini
dallarýný süsleyen damlalarý toplayanlar
asla düþünmediler
bunlar neden kýrmýzý!

derin acýlarýn dalgýcýyým þimdi
bir omuzumda endiþe
diðerinde kýrlangýçla yürüyorum buðulu sokaklarda
korkularýma dermancý arýyorum /ya uçarsa!/
düþ çerçisi soruyorum yorgun gölgelere
umut izmaritlerine takýlýyor gözüm;
kudreti tükenmiþ inancýmla sana geliyorum yalpalayarak
ne kadar garip
attýðým her adýmda uzaklaþýyorum!

böyle gitmez bu sevda
fýrlatma faslýna dönmeliyim yeniden
gönül cübbesini çýkartýp sýrtýmdan
aþk züppesi olmalýyým bu âlemde!

alýyorum omuzumdaki kuþu
kuþkularýmla savruyorum havaya
ilk kez sahibini azat ediyor bir köle.

dokunmayýn yüzüme
onlar viþne deðil ki!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: