Birlik olmayýnca dirlik mi olur? Huzuru kalýcý kýlmaz hainler! Söyle, bundan aðýr körlük mü olur? Varlýk kýymetini bilmez hainler!
Süt mü verir sandýn? Saðdýðýn teke! Budar dallarýný tam çiçek döke! Yýkasan toplumdan çýkmaz bu leke, Gönüller yasýný silmez hainler!
Suret âdemoðlu, aðzý laðýmda; Bir çitim teri yok, gezer baðýmda. Bir gün de balýk ol bari aðýmda, Þefkat oltasýna gelmez hainler!
Rahmete küfreder, iblisi salar; Ýffetten nasipsiz, çok çanak yalar. Ýþ bilmez, üretmez, fýrsat ver çalar; Bir muhtaç kapýsý çalmaz hainler!
Günay’ým ne desek; kim, kimden sora? Hak-hukuk çaresiz, vicdanlar yara. Beklersek deðiþir sanma manzara, Tarihten bir ibret almaz hainler! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.