Tutamadýk, mavi renkli bir hayat kadýnýnýn isimsiz hayatýndan dalgalarýn köpüðüyle iþlenmiþ bir sahil gibi karnýnda fýrtýnayý büyüten rüzgar gibi devindik durduk tutamadýðýmýz esnemiþ arzularýmýzýn batýk tarafýnda.
Tutamadýk, binlerce yine, yinelenirken sözcüklerimizi sakladýðýmýz, dermansýz yýldýz aralarýnda.
Binlerce gün yüzü, yüzlerini satmaya çalýþýrken, duygusal mezatlarda...
II
Hani bir perde, karanlýðýn sýrlý tarafý, güneþin sýzdýðý yerden gülümse, tutamadýklarýn için yine düþle tutabildiklerinle...
Kangrene dönüþmüþ serzeniþlerim de uyutmuyor beni, nafile, oysa yaþamýmýn bir parçasý gibiydiler, gözlerimi ne kapatýr da , göz bebeklerimin içindeki siyah da kaybolurum, hani öyle birden , apansýz...
Yüreðimdeki nasýr , nasýl da hýzlý yayýlýyor, bir köstebek gibi , yüreðimin derininden.
Ýþte yine, binlerce anýn içindeki ben gibi, tutamadým...
Hani bir gerçek, bir rüya, bir gerçek, bir rüya, hangisi benim, tutamadým...
Eski düþler, eski düþler, sýkýþýp kalmýþ baharla kýþýn arasýna, sýcak bir düþ yuvasý çerçöpten, içinde sýmsýcak, eski de olsa, okþamalý narin bir vivaldiyi kucaðýmýzda, belli ki aðaçlarýn yapraklarý tekrar gelecek dallarýna, uzun bir çizgiymiþ gibi aslýnda, belli belirsiz fragmanlar.
yaþam bir sinema koltuðu olmalý bazen, oynat makinist, yine tutamadým nasýl olsa...
Oktay Coþar Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.