Bulutlarýn ardýnda gözlerin vardý Bir köprü altýnda havayý dinliyordum Yere düþen yaðmur tanesi gibi Yalnýzlýðým..
Günlerin üstünde Bir gülün gölgesine basmýþ gibiydim Nefesim sanki Sigarayla çiðnenmiþti Ellerim, Bilmediðim yerler kadar uzaktý Kimseye aldýrmýyordun Seni bulutlara anlatýyordum Bulutlar, Bana seni yaðýyordu Sýrýlsýklam gözlerin vardý Beni ýslak ýslak yolda bulmuþtun Ýnsanlar benim derdimde gibiydi Herkes sana bakýyordu Beni yanlýþ anlamýþlardý Sana öylece bakýyorlardý Ben, senin gözlerindeydim..
Sýrýlsýklam gözlerim vardý Seni sýrýlsýklam yoldan almýþtým Sonra Bulutlarýn ardýnda gibi baktýn Akþam ölüm gibi erken oldu Geceleri Gece gibi güzel Ve her þeyden uzaksýn Artýk yokluðundan utanýyorum..
abdülkerim özgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
kerim özgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.