Ýstemiyorum artýk ne aþký ne de seni. Aþk,terketsin gitsin sevmesin beni, Tek yanlýzlýk ateþi yaksýn bu bedeni. Kalp sayamaz oldu, kendisinden çekip gideni.
Kalmasýn gönlümde aþktan ne bir çentik ne bir iz, Ben sevilmeye, ne muhtacým ne de o kadar aciz. Aþk’a böyle davranmak,daha yukardan caiz. Onun esaretinden kurtulmak oldu yüreðime haiz.
Yarim olmazsa, tuzsuz piþecek aþým, Bir yastýkta kocaycak sadece benim baþým. Ona yanlýzlýk derler,iþte benim adaþým Ne vefalý dostlarmýþ! Ancak geceler arkadaþým.
Meyhanede ki kadehlerle, maziyi anýyorum. Kumar masasý kuruldu, Hep kazanýyorum. Ben þimdi aþký kaybedenlere yanýyorum. Asýl mutluluk bu olsa gerek! Ya da ben öyle sanýyorum.
Ömer Yiðit AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Yiğit Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.