Yokluðunda öldüm
Öylesine paramparçayým ki
Yaþarken ölmek buymuþ demek
Hergün yorgun sabahlara uyanmak
Güneþsiz yarýnlara uyanmak
Sensizlik geceleri bin yýldýza bölmekmiþ
Sanki aðustos sýcaðýnda üþümek gibi
Sensizlik nefes alamamak gibi
Sesini duyamam,yüzünü göremem
Söyle nasýl yaþarým sensiz
Tutunduðum dalýmdýn
Damarýmda akan kanýmdýn
Hayat baðýmdýn
Bu kalp dayanýr mý bu hasrete
Hayaller avutur mu bu yüreði
Yüreðimde açan güller soldu
Gecelerim çýðlýðým oldu
Bir bilsen seni nasýl özledim
Baktýðým her yerde senden bir iz
Dinlediðim her þarkýda senden bir ses
Gel desem gelemezsin
Tut desem ellerimi tutamazsýn
O gülen gözlerin hayalimde
Sen kalbimsin diyen sesin kulaklarýmda
Senin o seven yüreðin kalbimde
Canýmdýn,her þeyimdin
Hasretimsin sevdiðim
Sen yoksun ya
Yokluðunda öldüm
Bin defa öldüm….
medusa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.