Bir sabah bir derviþ geldi meclise, Bir tohum býraktý ruhuma benim. Onunla sarsýldý gönlüm, bedenim, Siz de kulak verin gelin bu sese:
‘Dinle yüreðini bak ne söylüyor, O derin ürperti kime ne diyor? Niçin bu yüreðin çýrpýnýr durur, Niçin bunca yýldýr göðsüne vurur? Sözün hülâsasý, ibretin hasý, Ýnsanýn insana en has duasý, Bir olalým canlar aþk meclisinde, Elinde, belinde, korun dilinde...
Unutma ki, oðul aþk bir davettir. Aþk bir uyanýþtýr, aþk bir kuvvettir. En güzel uyanýþ,kendinde yanýþ, Felaketse, arzý kendinin sanýþ!
Tuttum eteðini, ‘Þeyhim, efendim, Beni de sofrana tuz eyleyiver. Hasret ateþiyle piþtim de geldim, Atýnýn nalýna toz eyleyiver!...’
Bir nazar eyledi çatlattý taþý, Bu rüyayla gördüm Hacý Bektaþ’ý...
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.