Bu akþam beraberdik, Nazým Hikmet ve Peyami Safa’yla. Hiç kapýþmadýlar, Hayret, Çok saygýlýydýlar birbirlerine. Biri benimle konuþurken, Öbürü usulca dinledi. Ne biri; ‘Çaðdýþý, baðnaz!’ Ne öbürü; ‘Satýlmýþ, hain!’ dedi.
Çok sevimliydiler bu halleriyle, Hoþgörü bir kadife kolye, Gönülleriyle teslim olmuþlar bana. Dönersem, Bakarsam, Görürsem konuþuyorlar, Yüz çevirirsem küsmeleri yok, Kýlmýyorlar…
Ýnsan et ve kemikle olunca mý vahþi? Ne olur duygu fiziðimizde de sevimli olsa! Kitaplar mý bize öðretecek adamlýðý, Ölünce mi uslanacaðýz yoksa?
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.