Beklenmedik bir anda gelip kapýmý çaldýn, Rengi sevdâ kokulu bir ýþýk sundun bana. Yorulmuþ bir yüreði tutup elimden aldýn, Þimdi Kerem gibiyim, gördüðümden bu yana. Artýk beni de götür sonsuzluk gecesine, Umutlara sýðýnan sabrýmý tüketmeden, Ruhumu perde eyle sevdâ bilmecesine…
Tutuþurken gurbetin o sýcacýk düþleri, Bölüþür duygularým senden gelen umudu. Yýkanýr yüreðimde sevdanýn gülüþleri, Gözlerim mýzrap olup çalar þu kýrýk udu Umutlarým açarken gerçeðin örtüsünü, Sonsuzluða uzanan yollarýna düþerken, Yýldýzlar sunar bana sonsuzluk türküsünü.
Baðlanýr tutkularým, hülyâsýna gecenin, Taþýyamaz melekler günün ýþýklarýna. Düþmüþüm ellerine bir sonsuz bilmecenin Bu hevesler götürür beni sonsuz yarýna. Süreyim yüreðine içimdeki atlarý; Bir yangýnýn içinden sýyrýlýp geleyim ben, Kýrýlmadan ruhumun þu ipek kanatlarý! ..
Nasýl kemendi atýp baðladýnsa gönlümü, Kendi yüreðine de takýver bu sevdâyý. Gözlerinde yýkayýp soldurdunsa gülümü, Yalnýz bende býrakma bu sihirli belayý. Gel, birlikte yanalým karýþsýn küllerimiz, Aþýklar, bu büyüyü gelip alsýnlar bizden Kanasýn gönlümüzde açýlan güllerimiz…
Muhsin Ýlyas Subaþý Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.