Üzgünüm
ay ýþýðýnda dans edemezdik beraber
kimse alkýþlayamazdý tangomuzu
ruhumuza eriþemezdi iyi niyetler
doðru neydi bilmiyordum küçükken
aslýnda tek bildiðim çok bilmiþliðimdi hep
varlýðýma burhandý zalim nefeslerim
yas tutmaya baþladýðým an aþkýma
girdabýnda hakkým silindi emanetimden
içim pasaklýydý, son karardý doðduðumdan beri
ilk günah kadar beklentisiz bir naðmeyken
kalbimin haremlerinde saklýydý Jüpiter’in laneti
seni yazmaya çalýþýrken kaybettiðimi bilseydim
inan oturduðum yerden kalkmazdým bir daha
susardým geceleri uzun bir sessizliðe
eðlenirdim hayalinin yalnýz kalýþlarýna
zýmbalanýþlarda susardý yaslý kervanlarým
diplere sýðýnýrdý vuslatsýz kývranýþlarým
oyunlar oynardým sokak baþý ufak veletlerle
kimi zaman yakar top da ebe olurdum
kimi zaman da istop derken kýrardým tüm kalpleri
bilemezdim oyunun kaçýncý seviyesinde kaldýðýmý
iyi niyetlerimin dumanlý çömezliðimde daðýlýrdým
durup düþündüðüm rüya olurdu sana ait ilhamlarým
ellerimle bembeyaz kaðýtlara döküverdiðim de
kapital modellerinde bir isyan doðururdum daima
metanetimi kimseden bulamayacaðýmý bildiðimden
adýmlarýnýn irmiðinde yaratýlmýþ tantanalarda
üþürdüm hislerimin çok görüldüðü devran-ý kaza da
yýpranýrdý dayanmak eylemleri bilinmiþlik körlüðünde
bocaladýðým paçavralýklarýmda satýlýrdý repliklerim
yargýsý daraðaçlarýnda ucuz bir kefaletle asýlýrken
meleklerime sardýðým tütün olurdu þiirde ki siluet
karþý kýyýda beklerdi noktalarýn þadlarýnda keramet
tek baþýna silerdim çakmaðýn yaðdanlýk intiharlarýný
ciðerlerim ýsýnýrken tenimin çýlgýn tehditlerinde
hayallerinin dev ekranlarýnda tükenirdi ümitlerim
her yeni günde yeni hatalar cehennemine doðarken
son bir uyku çekerdim cevapsýzlýðýnýn unutkanlýðýnda
batardým hayatýn düzmecelerinde, kýsýlýrdý sesim
kotasýnda bir komplo destek bulurdu çirkef resimler
sana ait olduðunu bilmediðim çukur olurdu edebiyat
yataðýmda kývranýþlarýmý sayardý iblisin oðlu gece
varlýðýna novalarýn karmaþasýnda düþerdi Zühre
iyi niyette günlükler tutardý simsiyah gölgeler
anlayamazdý dimaðýna yapýþmýþ ateist kurtlarýn
kendi kafama sýkar giderdim kelamlarýn tükeniþlerinde
Üzgündüm önceleri
þimdi ise zaman aþýmý küskünüm
ay ýþýðýnda öpemezdim ellerini
diz çöküp dileyemezdim sana mutlu dilekler
kimse kabul edemezdi aðlayýþlarýmýzýn niyetini
aruzlarýmýzda taleplerimiz hor görülüp silinirdi
kaçak bir suçluyduk yeryüzünde sýrlý ve ateþli
Bu yüzden itibarlý bir muamma artýk þiirlerim
nefes buldukça tek bildiðim
cýmbýzla erittiðin yüreðim oldu serseri cennetim
Þimdi aþk mana buldu bence
üzgün deðilim
paraflarýmda çok yalan atýverdim
uykumu bölen bir mahsus yaðmurda yok artýk
mutlu olmak için çok sebebim var
sensiz benliðime yapýþývermiþ karamsarlýklarda
iyi niyetler diliyorum meleklerime
Kendimi dinliyorum
herkes çok iyimiþ
seviyorum kendimi