Ey dünya Sen büyüksün. Ben küçük. Ýçinde yer içerim. Gezer dolaþýr, Yatar uyurum. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Ne çalýþýr, Ne kazanýrým. Ne alýn teri döker, Ne diz çökerim. Bir lokma ekmek için, Ne sana yalvarýrým Ne de ayýya dayý derim. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Ne sever, Ne âþýk olurum. Bir güzelin, aþký uðruna, Peþi sýra koþar yorulurum. Yorulmazsam, ateþinde yanar, Közünde kavrulurum. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Ne kendimi tanýr, Ne de dünyayý anlarým. Ne varýna ne yoðuna inanýr, Ne de bu kahpe dünyanýn, Peþine koþar aldanýrým. Ne yokluðuna yanar, Ne de varlýðýna kanarým. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Ey dünya! Sana, ne güzel, Ne çirkinsin derim. Gülü goncayken, Kadýný kýzken severim. Aþkýyla ateþinde yanar, Közünde kül olurum. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Ey dünya! Beni benden alýr, Dünya yuvarlak dersin. Nefsime girer, Gözümü kör edersin. Lahanayý gül diye sevdirip, Beni aldatýp kandýrýrsýn. Bir gün seni anlamadan çekip giderim.
Sonra içime, Kor ateþ koyarsýn. Yüreðimi yakar, Dünyamý yýkarsýn. Kül olan yüreðimi Rüzgârýn önünde savurup Bir daðýn arkasýna atarsýn. Bir gün bende seni sevmeden çeker giderim.
Ey dünya! Ben küçük, Sen büyüksün. Herkes bunu bilsin. Etme bana zulüm. Elbet bir gün Sende hesap verirsin.
11.08.2011 Cahit KARAÇ Þair, Düþünür ve Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.