Caddeler sokaklar bir bir boþalýr söner ýþýklý tabelalar, yerlerini yýldýzlar alýr, akisleri yeryüzüne yansýyan…
ya yüreðimin içinde uzanan yollar onlar ki dýþarýdan daha karanlýk gece lambalarý dahi olmayan katran gibi zifiri karanlýk.
bu saatlerde koþarým yalýnayak ben ilerledikçe uzayýp derinleþir o yollar kuytularý beni çaðýrýr, sanki gizem onlardan yadigar her adýmýmda derinleþir sancýlarým bilmeden yaralarýma mý basarým? bir de yalnýzlýk bir yerlere saklanmýþ sinsi bir yýlan gibi zehrini boþaltmaya her an hazýr
yýllar açtý bu yollarý bende, berduþu olup, dolaþýrým yýkýk,bezgin her gece bazen kendimi kaybedercesine koþarým da sonuna varamadan uykuya dalarým zannederim ki o yollarýn sonu huzur ve aydýnlýk zannederim ki bir gece ansýzýn güneþ yüreðime tepeden doðacak ben yüreðimde yolculuðumu bitirdiðimde her þey güzel olacak…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
karveçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.