MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bütün Güller Sen Kurusu Renginde
lemide

Bütün Güller Sen Kurusu Renginde



Gün karaltýsý bir sabahýn ardý sýra
ýþýktan kaçan gölgelerdir aslýnda
sýrtýmdan boþanan soðuk anýlar
aksak kaleminden sýçrayan mürekkep gibi
usul usul boyarken yüreðimi
kilitlenmiþ cümleler
serfel sefil rüyalarým sonrasý
yasaklý bir yürek çýkacak ininden

Üstüne kaya parçasý oturmuþ dilim
bozuyorum yüreðimdeki güvercin yuvalarýný
týkýr týkýr raylarda hýzla ilerlerken zaman
oturup beklemek senden gelen hoyrat kelimeleri
kör kütük hayallerin yalpalayan adýmlarý
aðustos akþamýnda serin esen yel
ensemden yakalayan ecel

Koyu bir hüzün içiriyorum bakýþlarýma
fetret savuran yürek sýzýlarým
saçlarýma yýðýlan karlar sonrasý
aðýr aðýr çýkýyor kelimelerim kýrýk merdivenleri
ruhum incelmiþ gibi
sanki dokunsalar yýrtýlacak
mezarlýklara bir delinin günlüðünden düþ kýrýntýlarý savrulacak

Fermanýmý yazýyor kalem yarabbi
baþýný vurduðum kelimeler yuvarlanýyor ulu orta
omuzlarýmda sahte gözyaþlarýnýn aðýrlýðý
soðuk bir beden yakýyor ellerimi
bir kudümün ezgilerinde titrek içim
mührünü bastýrýp ayrýlýðýn gözlerime
ölü muhabbet kuþlarýný yastýk yapýyorum baþýma
örümcek aðlarýyla örülmüþ yüreðimde tek k/alan
isli bir gün sonrasýnda
parmaðýnýn dokunduðu buruþuk tenim
dudaðýmda saklanan uzun bir ýslýðýn sonuydun

Sen kefenlediðin duygularý týrnaklarýnla kazýrken
sorgulayacak beni soysuzlar
sesimin ulaþmadýðý diyarlar yýkýlýrken üstüme
kendi cenazemi yýkýyor ellerim
baþýmda hüküm
siyahlar çekip üstüme
tabutumu taþýyorum þafakla
gördüðüm sanrýlar sonrasý
azarlýyorum yüreðimi
sus diyorum
kurþun döküyorum kulaklarýma
duymasýn seda

Þaþkýn bakýþlarýmda acýnýn leþi uzanmýþ
akbabalarýn çýðlýklarý
yarasa kanatlarý yýrtýyor kar/altý/sýz geceyi
aklýmda takýldýðýn yerde büyü
boy at selvi selvi köksal yüreðimin topraklarýnda
içimi acýtan rüyalarýmda katilim kol geziyor
huzur kaçarken tökezleyip düþendi arkada kalan
gebe karabulutlar geçerken gözlerimden
parçalandým
sessizlik kadar aðýrdým
diz çöktüm el etek öptüm
sayende
deþtim senden kalan en çýðýrtan yanýmý
bir ayrýlýk uyuttum ayaklarýmda
yalnýzlýk salladým sol yanýmda
sen
her duanýn ardý sýra sýraladýðým
en olmazýmdýn
dilimdeki tek gerçeðim

Bitti diyordun
bitiyordum
seni silkeledikçe her yerim sen oluyordu
çatlak yüzüme baþýný dayayýp hýçkýrýrken
bir damla eþkýya gözyaþýný vurdum ardýndan
oysa son demiþtim
bu son aðlamayacaktým
hýçkýrýða dolandý dilim
kefenleyip içime gömdüm
üþüyordum

Soðuk bir gidiþle ellerimi yýkýyordum
el ayak çekilmiþti
ýslaktý gölgem
sýrýlsýklamdým
arkasýnda tül karanlýðý
kirpiklerimde aðýrlýðýn
senin renklerine boyamýþtým her y/aný
sandýklar dolusu intiharlarým var
boy boy hayatýn yüzüne astýðým
bütün güller sen kurusu renginde idi
ikrarý yoktu koyu karanlýklarýn

Sus diz çök zikret adýmý dedin
düþtüm dibine
çekmecemde bekliyor yazacaklarým
yazýlmýyor sana dair ne varsa
kalemimde yaðmur
parmaklarýmda kasýrga
ben þafaðý avuçladým
sense renklerini çaldýðýn gökkuþaðýný
ne varsa sende
ne varsa sanki kökleri sarmýþ bedenimi
duraklayýp boyun büküyor kalem
kýrpma sakýn kirpiðini içimdeki seni düþürüyorum
hayatýn arkasýna not düþüyorum
çýrpýnma boþuna hayat aþk yasak bundan sonra



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.