Kaç defa hayal ettiysem beyaz gelinliðinle seni Bir kan, bir kefen kokusu Ve korkusu sarardý gecelerimi, Kazanamadan kaybetmenin
Gülüþün kadar sýcak deðildi güneþ Gözlerin kadar ýþýldamýyordu yýldýzlar Haykýramadým sevdiðimi Ellerini tarif edecek kadar güzel deðildi ki bu dünya!
Yinede hiç darýlmadým kainata Çünkü ben; gülün çiçek olduðunu, seni sevince öðrendim!
Annemim cüzdanýndan para çalýp, ayný odaya saklanmak kadar çaresiz Babamýn iþten eli boþ dönüp, yanaðýmý öptüðü an kadar tuhaftý seni sevmek
Ne yüreðini çalabildi yüreðim, ne de vazgeçebildim gözlerinden
Sevme demek kolay Önüne sersen ne deðiþir dünya nimetlerini Yüreðimde hala, bakkala koþarken harçlýðýný düþürmüþ bir çocuk aðlar. Gel, önce onu sustur! Ve sok parmaðýný yüreðime, aþkýmý kustur!
Eðer sana benziyorsa siyah Korkmuyorum karanlýktan!
Ben sana deðil, kendime yorgun, kendime maðlubum Çünkü, þeytan sobasý melekleri ýsýtmaz gülüm Yakýþmazdýn bu yoksul odaya En fazla taç yapardým saçlarýna çiçekleri, Onun için de önce bahar gelmeli...
Bu sana verdiðim son selam, yazdýðým son þiir olsun Belki seversin diye küçücük bir umudum vardý Kýrma! Býrak öylece dursun Sosyal Medyada Paylaşın:
korkmaz bıçkın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.