gidiþinin sabahýna karþý uyanýp buzlu gölgemden terler damlattým yorgana direndi titreyiþlerim büyük yokluðuna hayâl kýrýklýðýmýn sessizliðinde öne düþtü baþým zihnimden geçen binbir soruyu aklýmýn cebine koydum kirpiklerime deðmeyen rüzgârýn ýslýðýnda ölüp ölüp dirildi mavi soluklarým bir keder yavaþ yavaþ büyümekteydi kanýmda kendi hâlinde sessizce ve kanatlý düþlerin baþ döndürücü efektleri oynamaktaydý gönül duvarýmda gözlerinin âdeta yüreðimi yakýp,kavurduðunu hissetim yaðmur yüzü görmemiþ engin topraklar gibi kurudum
sürmekteydi gece sefâsýný henüz hüznümün dalýndan düþürdüðü âsi serçem yerde can çekiþiyordu gölgem çiziyordu ruhumdaki sýkýlan yumruklarýmý denize açýlan uzun ve monoton yoldan koþar adým kaçtým ayrýca,aðlamak istiyordum dünyanýn en güzel yakamozlarý arasýnda buzdan bir rüya gibi kaygan güvertesiyle okyanusun ortasýnda kalmýþ bir insansýz gemi gibi... ... yalnýzlýðýmýn vahþi câzibesiyle baþbaþayým aðladým ...aðladým..aðladým selle sümük..salakça...
iki daðýn arasýnda sürgün yokluðun... þehrin yalnýzlýðý sýzlatýyor burnumun direðini yýllarýn yorgunluðu aðýr baský omuzlarýmda ... pýlýmý pýrtýmý toplayýp,çekip gidiyorum
Süleyman ALTUNBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ılıkyağmurlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.