Kýrk ikindiler baþladý buralar da sevgili Doða yenilendi yeþile döndü Güneþ gülümsüyor her sabah erken Bir huzur doluyor tüm gönüllere Çayýrda çiçekler renk cümbüþünde Papatya gelincik al ve kýrmýzý Sümbül,zambak mor’un tonlarý Beyaz beyaz açmýþ çiðdemler yine Gökçe çiçek selamlýyor yamaçtan Nasýl da zýplýyor kýnalý kuzu Doru atsa tayý ile oynuyor Serçe yuva yaptý yine çatýya Leylek yuvasýný tamirle meþgul Mavi kelebekler resmi geçitte Çayýrda bir çift var el ele gezen Tuhaf oldum onlarý görünceyse ben Niye deme bana Ne bileyim ben,tuhaf oldum iþte Sensizliðimden
Bahçede oturdum Bir ara,yerdeki karýncalara takýldý gözüm O kadar hýzlý hareket ediyorlar ki Bulutlar gözükmeye baþladý Birkaç saat içinde kararýr gök yüzü Demek ki karýncalarýn acelesi ondan Güller açacaktý artýk Onlarla konuþtum bir süre Mehmet dede Ýkindi namazý için camiye gidiyordu Selam verip geçti bana Komþum hande haným Bahçesine çýktý,nasýldýn dedi Ben de Teþekkür edip Baharýn tadýný çýkarýyorum dedim Bahçesinde çok güzel leylaklarý vardý Birkaç dal verdi bana Derken hafif bir rüzgar ve Gök gürültüleri baþladý Eþi Hasan bey üþüteceksin Hande Artýk içeri gir dedi Bir anda yine bir burukluk çöktü içime Sakýn sorma niye diye Ne bileyim,tuhaf oldum iþte Sensizliðimden
Geçiyorken sensiz günler geceler Þu dilimse hep adýný heceler Sevda çeker imiþ böyle niceler
Sevda dedikleri ateþ kor imiþ Hasret dedikleri ne de zor imiþ
….Sonra Yaðmur çiselemeye baþladý hafiften Sessizlik hakim oldu her yere Yaðmurun sesini dinledim Sokakta hiçbir canlý kalmadý benden baþka Kuþlar bile yuvasýna çekildi Ýçim ürperdi “Saraným yok üþüyorum Tutaným yok düþüyorum” sevgili Bir tuhaf oldum yine Sorma bana niye diye Ne bileyim ben,tuhaf oldum iþte Sensizliðimden
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.