CILIZ ÇIĞLIKLARIMIZA ÇARPIK İMDATLAR KOŞUYOR

En karasýný bulup yazacak
Kýzgýnlýðýn hokkasýna batmýþ kalemim
Geceyi sinesinden vuran gözlerimi
Ne de olsa göremeyecek kirpikli bakýþlarýn

Bir þey var þuramý boðan
zehirli sarmaþýklar saðlý sollu
Nefes almak kan kusturtuyor
Ne çok derin oldun be þehir
Hele bir bak hangi dipteyim

Kalabalýk ama bomboþ caddelerin
Birileri birilerini alýp götürmüþ
Güneþi kayýp gölgeler dolaþýyor
Ayýna,yýldýzýna katranýmsý bir karanlýk deðmiþ
Kundaktaki bebeði küstürmüþsün
Daha sokaklarýnda yalýnayak koþmadan

Ey çirkin þehir! yalpalayan adýmlarýmda
Ayaklarýma dolanan prangasýn
Bu yeni halini sevmedim
Eski halini sindirdiðin içinden çýkar
Kus insanlarýn üzerine biriktirdiklerini
Kýzgýnsýn, seni bu hale biz getirdik
Bu yüzden böyle kýrýlgansýn
Faylarýnda da bizi kýran…

Kara,kocaman ellerinle
Caddelerinde cevahir bir ceset sürüklüyorsun
Yerini,yurdunu bulamamýþ
Çile uðramadý mý geçmiþinin surlarýna
Vahþi bir rüzgar bozguna uðratmadý mý
Bu hangi yüzyýlýn yamalý yalnýzlýðý ki
Öfkeli bir ses düðümlettirmiþ boðazýna

Yýkýmlarýnýn enkazýnda uçmayý unutan kuþlarýz
Bir kanadýmýz kanlara bulanmýþ
Cýlýz çýðlýklarýmýza çarpýk imdatlar koþuyor
Diyorsun ki ben güçlüyüm,ben devim
Tüküreyim o suratýna
Bir bak üzerine basan ayaklara
Seni sen yapan
Ýnsanlýðýn yüzü nar gibi kýzarmýþ…

Sosyal Medyada Paylaşın: