BOMBOŞ ŞEHİR

Ýçi boþaltýlmýþtý bu þehrin
Siyah adamlar alýp götürmüþlerdi
Yüzümüze ýþýldadýðý kadar bildiðimiz renkleri
Gök kýrmýzýyý giyinmiþti
Geride kalanlarýn mavi düþleri yitik
Gülmeyi bir kuþun kanadýnda unutmuþlardý…

Durun!
Öyle hemencecik geçmeyin
Bir bakýn hele
Bu þehrin neresindeyim
Bu caddelerin nefesi miyim?...

Çirkinlik nasýlda yapýþmýþ üzerine
Öldürmüþler güzel olan ne varsa
Yüreðime iþlenmiþ adý
Ýnce bir sýzý gibiydi derinliklerimde
Seni de kaybettim bu þehirde
Kendim gibi
Caddelerine,sokak lambalarýna sinmiþ
Yalnýzlýðýn iðrenç kokusu
bir unutma arýyorum senin için
þöyle en fiyakalýsýndan
unut ki beni
aðlatmayasýn umudun gülüþünü….

Kýzma gönlüne sýðamadým diye
Yorgunum,yorgunluðum bin asýrlýk
Hiçbir yer acýmý barýndýramýyor
Yordum yüreðimi
Bildiðin gibi deðil..

Gece gözlerini açarken yeni korkulara
Tutar annemin kucaðýnda aldýðým çocuksu titremelerim
Ömrüm bir tünel sanki
Bu acýmasýz zaman tünelinde geçerken
Kaç kere uðurladým beni benden
Sitem etme sevdiðim
Yok sayma kendini yüreðimde
Say ki ayný pencereye bakarak yaþlanmayacaðýz
Engeller keser yollarýmý….

Bu þehrin yaralý yollarý
Biri sana doðru
Diðeri bana çýkýyor
Gördüðün her yüzden
Sýyrýlmýþ yüzler
Masal anlatýyor
Hepsi bu…..

Sosyal Medyada Paylaşın: