Bulutlar kan tükürüyor yorgun kentlere Güneþ mavi gülüþlü fahiþenin koynunda Kendi kurþunuyla vuruluyor yalnýzlýðým Saklandýðým çukurlarda ilençli titreyiþim
Tükenmiþ arzularýn dargýn daðlarýnda Sahte bakýþlý kuþlar aþkýn yuvasýný arýyor Bir avcý kurþun döküyor sazýn gövdesine Çýðlýðým kendi kalibresinde kayboluyor
Umudu saklýyor yüreðimde bir kadýn Eski bir aþkýn mahzeninde þarap içiyor Özlemin aðusunu içiyor aþk, ruhumda alev Kâbuslarla çevrili pusularda vuruluyor
Mavi sürgünler batýyor dilime, etimde diþ izi Suçum topraðý okþamak, teninde coþkuyum Bir kadýnýn saçlarýný örüyor göl kenarýnda adam Ruhundaki aþkýn ormanlarýnda geçmiþini arýyor
Suyu eskimiþ kuyularda çürüse de gövdem Gümüþ iðneli beþiklerde uyusam da her dem Gözlerinin kum saatleriyle dökülsen varlýðýma Gidiyorum üryan düþlerinden, basma gölgeme.
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.