Sende birer emânet, zâten O’nundur onlar Varýn, yoðun O’na ver, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya. Gün gelince alýnýr, verilen birer birer Böyle deðil mi gel/gör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya?
Bize örnek olmalý, son peygamber son nebi Kural böyle konulmuþ, her þeyde var bir debi Kula yakýþanda bu, koza böceði gibi Fikrin en güzelin ör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Herkes hesap verecek, orada týpýþ týpýþ Çið olarak girilmez, ham kalmada bur’da piþ Alda gemi azýya, dizgine saðlam yapýþ Atý O’na doðru sür, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Baþka çâre kalmadý, nefis gemisini yak Yüzüm çýksýn diyorsan, iki cihanda da ak Diðer yollar yol deðil, tamamý çýkmaz sokak Bir gönüle sende gir, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Bunlarý ayýrt eden, akýl denen o ustu Dikkatli ol Müslüman, nefse kaptýrma postu Ya Allah’ýn dostu ol, ya da dostunun dostu Gönlünü yoluna ser, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya.
Deryada balýklara, gökte uçan kuþlara Sabahýn seher vakti, gözden akan yaþlara Baþý semâya çevir, bak daðlara, taþlara Kudreti gör, kalma kör, dön Mevlâ’ya Mevlâ’ya…
07/08/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.