Zaman rüzgar misali kayýp yitiyor yine.
Mýsralarda gezerken,
Hangi hatýralar kürek çekiyor geçmiþe bilsen !
Bazen gülümsemeler takýlýyor dudaklarýma,
Tebessümler yayýlýyor yanaklarýma…
Bazen kurþun gibi acýlar, ayrýlýklar,
Yalnýzlýklar gelip çörekleniyor göðsüme.
Notalarla þarkýlar,
Bir dað yamacý gibi
Alkýþ tutuyor
Duvarlarda yankýlanan
Þiir dizelerine.
Þiir !
Duymak ve duyurmak…
Ýçimizin çaðýltýlarýný,
Anlayamayana raðmen,
Anlayanlarla paylaþmak.
Chiþinau, 15 Eylül 2005
Ali Ö. ASAFOÐULLARI