Sustukça birikir sandým,
Sustukça tükeniyormuþ insan meðer.
Her tanýdýðým simada suretim yanýlgýsý.
Ruhumu köreltmiþ bunca zaman,
Ego sanrýsý.
Düþünüyorum da,
Benim taptýðým,
Sevmediklerimin de tanrýsý.
Peki, o zaman
Bu neyin kavgasý?
Gözlemledim bunca zaman,
Suskularýmýn aldýðý þekli.
Son hecesi hep çýðlýk oldu da,
Ýfade edemedi hiçbir zaman kendini.
Baðýrdýkça haklýyým sandým.
Haklý oldukça,
Sustuðumda anladým,
Asýl erdem,
Susmakmýþ her dem.
Umuda gülümseme mesafesindeyken
Astýk yüzümüzü
Benim de bir bildiðim var diye
Sakýnmadýk sözümüzü
Þimdi olgunluk susturuyor
Sustukça birikir sandým,
Sustukça tükeniyormuþ insan meðer.
Bu sükunet yetecekse
Kavgalarýn bitmesine
Tükettiðim her kelimeye deðer!
Elif SEZGÝN
Dip not : Eylül babam, Toynak amcam, bu þiir senin için, yalnýz býrakmayacaðým artýk dizelerini, döndüm dizlerinin dibine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.