Bir kýzýmýz vardý,
Duygularýn aþka dönüþtüðü zaman,
Þehvetle büyüttüðümüz,
Küçük kýzýmýz..
Binlerce oðlumuz,binlerce kýzýmýz,
Hepsi de yok olmuþtu.
Geriye kalan tek istikrar,
Bizim küçük kýzýmýzdý..
Depremler olmuþtu karnýnda,
Unutmam,karlý bir havaydý.
Çýðlýklarýn küçük kýzýmýzý korkutmuþtu,
Yüzü asýktý kýzýmýzýn..
Bir sabah,
Sabah erkenden,
Kar yaðarken,
Yine þikayet ettin kýzýmdan.
Doktordan söz ederdin,
Henüz doðmamýþ çocuklarýn celladýndan.
Bir sabah, karlý bir sabah ve erkenden.
Ölüme sürdün kýzýmý
Ölüme verdin ve kendini..
Ýkiniz de yoksunuz..
Sen celladýn masasýnda,
Kýzým da celladýnýn elinde paramparça..
Uyandým..
Arkamý dönüp karnýný okþadým.
Kýzýmýzýn yanaklarýný...
Bahattin B.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.