Baþým öne eðilmiþ Yüzümü görmüyor gözlerim Çekilin önümden Kuru sýký tabanca attýðýnýz yeter Gölgem bile düþman bana Ne bu sinekler! Nerden çýktý bunlar babalýk. Ne bu kalabalýk.
Açýn önümü Yol görsün gün görmemiþ ayaklarým Çözün þu prangalarý Çekin gözümdeki sis perdelerini Özgürlüðü bizde yaþarken, þöyle bir tadýný alalýk
Býrakýn þu gönlümü Dað kenesi gibi yapýþtýðýmýz yeter Bir tane olsun ki Yar diyeyim-yar __er diyeyim Þöyle yüzüne doyasýya Gözlerinde gözleri erisin
Yarýn nur topu gibi bir güneþ doðsun Baþým göklere deðsin Gönlüm þýmarýk bir çocuðun yaþama tutunan elleri, gözleri Ta ki her þeye dokunma isteði Çözül gönlüm çözül Yaþam sevincine özgürlük denen kývýlcým yeter..
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.