Dağarcığımda aforizma kokusu

Küçük bir örümcek dolaþýr durur
En sýð duvarlarýn köþe çatlaðýnda
Yalnýzlýðým gecelere damga olur vurulur
Terk edilmiþ odalarda.
Köþe baþýnda ellerini bekleyen vazo
Toz baðlamýþ aynalarda yüzüm
Siren sesinde son tango
Giden matmazel Manolya.
Bekleyenler sarý çizmeli
Döngeleþmiþ vakitlerin cansýz eli
Canýmýn buharýna ok saplý
pervasýzca kalmýþ þaha...
aþk’ým muhakemede kýrmýzý
Ýçimde ki sýzý yangýnlardan kalan
derin iç çekiþime meydan okur
çile içer kadeh… kadeh.
sabrýma tahammül eder
daðarcýðýmda aforizma tutkusu
kulaçlarým kýrýk gövdemde
nesli tükenik aþklarýn duraðý.
ne bakýþlarýn böyle yakýn
ne endamýn böyle sarsýcý
çölleþen yüreðimde su sarnýcý
Ýçilmezlik iz düþürür ayaza.
kökleþmiþ derine inen kollar
bakýþlarýnýn tutkusu ayrýlýðý çizen yollar
çizilen yürekte mayýn korkusu.
dönek yýldýzlar erken söner
baktýðýn gözün senin mi?
hangi gözle baktýn ki
böyle beni tarumar eder.
çekilmez artýk uzak diyardaki tel örgü
gençliðim… Sen ne çapkýn aþk’týn
vaktin sapladýðý çelik süngü
ben benlikten çýkmýþ þaþkýn.
öpüþ kokar yakýnlýðýn
ben dayanacak gücü aramaktan yorgun
çýrýlçýplak gelsen de
gözlerim gözlerine mahkûm
ruhum ruhuna mahrem

Sosyal Medyada Paylaşın: