Sen giderken,
Sümbüller büktü boyunlarýný.
Baharýn güzellikleri,
Döndü hazana.
Gözlerim dondu kaldý
Aðlayamadým...
Sessizce aktý gözyaþlarým...
Bilemezsin.
Sen gittin
Biraz acýmasýzcaydý, biliyormusun.
Oysa;
Gecelere haykýrasým geldi adýný,
Sustum, susturuldum.
Sensizliðe alýþmak derin bir yaraydý.
Sen gittin,
Gecelerin kör karanlýklarýnda,
Yýldýzlarýn sönük ýþýklarý altýnda,
Þarkýlarýný söylerken...
Dilenci gibiydim sokak baþýnda.
Sevgi miydi...
Yoksa kaderim mi!
Yanaðýmdan sessizce süzülen,
Gözyaþlarýma,
Sözüm geçmedi nedense.
Sen gittin,
Rüzgarlarýn sesinde þarkýlarýn,
Bazen bir bozlaksýn sazýmýn perdelerinde,
Bazen bir nihavent þarkýsýn,
Udumun tellerinde.
Kemanýma bakamýyorum...
Elime alasýmda gelmiyor
Bana hicazý çal dercesine...
Sen gittin
Bir simsiyah tuale
Unutulmuþluðumu resmet.
Hangi renkleri kararsan kar yüreðinde,
Öyle vur ki fýrçaný tuale...
Yýllarýn hüznünü yaþayasýn,
Renklerin deryasýnda.
Adým kalsýn sadece dilinde,
Þarkýlarýmý dinle ve hisset,
Gecelerin bile tadý kalmadý sensizliðinden,
Bunu bil yeter bana...
SEZAÝ KAYA 2.8.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.