/içimin topraklarýnda dýþýmýn göðü saklýydý
ne zaman kýraç yanlarým ýslandý
o vakit yandý ruhumun ovalarý/
ebrulî veda yaðmurunu serpmiþken
takvimsiz geleceðimizin çehresine
geç kalmýþlýðýn ýslýðýný emziriyordu
küllerimizi yaðmalayan karýncalar!
Züleyha’nýn gözlerinde ateþini içmekte
Yusuf’un kuyusuna düþen gönlüm
umudumun iki yakasýna yapýþan
utangaç güneþ!
ýslak bir kedinin gözlerindeki özlemsin artýk
düþlerimin çatý katýndan atlýyor
kýnýnda kanayan kýrýlmalar
boynu bükülmüþ bir baþaðýn
kýyametine sarýlmýþ gölgesiyiz bak!
desem ki
sýrça sarayýmý sar sonsuzluðuna!
biliyorum
heyelan olur akar suskunluðun
içimin karanfil mezarlýðýna
oysa ben
sütten kesilmiþ bir bebeðin
avuçlarýndaki ter kadar!..
ey kumanyasý gurbet kundaðý yanýk ey
acýmýz müþterek!
suyun ninnisinde kalbimizi ayýklamaktan baþka
ne kaldý geriye
ne kaldý…
Mehtap Altan
03.08.2011