Acýmasýz rüzgârlarýn önünde durmak zorunda kalan o güzelim aðaçlar
Nasýlda karþý koymaya çalýþýyorlardý, sessizce.
Öyle küçülmüþlerdi ki rüzgârýn þiddetinden
Çaresiz, kaderlerine boyun eðmiþçesine. Sessiz.
Sanki yerlerde sürünür gibiydiler,
Bükülmüþtü kocaman gövdeleri, dallarý.
Yapraklarý tek, tek savruluyordu, uzaklara...
Benden uzaklaþan sevgin gibi,
sevgine muhtaç... Ben gibi.
Ýçimi yakan hasretin acýsýný hissetim birden.
o güzelim aðaçlarý yerlere kadar eðen rüzgar mý?
Yoksa gönlümde dalga, dalga esen sevdam mý? Þiddetliydi.
Aðaçlara çaresizliði sordum.
Kendime sensizliði.
Cevap var mýydý sanki.
Gözümde yaþ tükenmiþ, gönlüm aðlýyor gibiydi.
Aðaçlarýn çaresizliði, acýmasýzca esen rüzgârý üzmüþ olmalý ki...
Birden kesiliverdi.
Daha fazla zarar vermek istemedi belki de.
Acýmýþ olmalýydý çaresiz, sessiz hallerine
Sen bu duyguyu anlayamazsýn... Hiç anlamadýn ki!
O güzelim aðaçlar birer, birer doðrulmaya baþladýlar.
Ne kadar da yorgun görünüyorlardý... Benim gibi...
Yapraklarý savrulsa da, dallarý kýrýlsa da.
Gene eskisi gibi, belki de eskiden daha iyi olacak;
ve süslemeye devam edeceklerdi,
bulunduklarý yerleri.
BU TABÝATIN MUCÝZESÝ OLMALIYDI ........
Ya ben! ya ben! Diye haykýrdým birden...
Acýmasýz yârin sillesi, öyle çaresiz býrakmýþtý ki!
Acý dolu bir gönül, ayaklar altýnda ezilen samimi duygular,
Elden giden benlik ve gözyaþlarý.
Bütün bunlar kimin umurundaydý sanki,benden baþka?
Aynaya baktým; saçlarýmda aklar vardý.
Ve her geçen gün biraz daha artmaktaydý.
KENDÝME ÞUNU SORDUM...
Aðaçlar mý çaresiz di, yoksa ben mi?
Rüzgârlar mý acýmasýzdý, yoksa o vefasýz yar mý?
K Ý M ?
Faruk DEVELÝ-ÇANAKKALE
27.01.2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.