Küçücük bir çocuðum ben, ana kucaðýnda büyüyen.
Anayý, babayý ve ablayý hep özleyen.
Daha top oynamadým, uçurtma uçurmadým çayýrlarda.
Umut nedir bilmezken umutlarýmý mahvetmeyin
Evde mýsýr patlatsalar, rüzgâr kapýyý çarpsa korkar aðlarým.
Tüfekler, toplar, tanklar ve uçaklar kin kussa.
Bedenime bir tek mermi dokunmasa,üzüntüden ölürüm
Acý çeken, yaralanan, ölen insanlarý düþündükçe.
Bu kahrolasý dünyaya gelmeyi ben istemedim
Þayet nefes alýyorsam, korkusuzca insan gibi yaþamak isterim
Soðuk kýþ gecelerinde, sobamýz yanmasa da üþümem ben
Annem, babam gibi sizde gönül ateþinizi verin
Ailem yoksul, en küçük çocuk benim daha bebeðim
Rant uðruna zengin mermisiyle ölmek olmasýn kaderim
Ekmek verin, aþ verin bir damla süt verin beni birazcýk sevin
Bu dünyaya geldiðime bin piþman etmeyin
Ben bu kýþ doðdum ama kar nedir bilmiyorum
Kartopu oynamak kardan adam yapmak istiyorum
Baharda açacak çiçekleri o rengârenk kelebekleri
Kuþlarý koyunlarý kuzularý görmek istiyorum
Barýþ mutlulukken savaþ isteyenlere þaþýyorum
Yaðmura hasret toprak gibi, anneme hasret yaþamak istemiyorum
Gücüm yetse minicik ellerimle, iðne batýrýrdým savaþ isteyenlerin ellerine.
Acýyý hissetmeleri için sonrada aðlarým canlarý yandý diye
Minicik tertemiz beyaz tüylü köpek yavrusu verirdim savaþ isteyenlere
Taþlaþmýþ yüreklerinde olmayan sevgi bir nebze yeþersin diye
Minicik kalbimi avuçlarýna koyardým sýkmalarý için,
öldürme zevkleri bitsin diye!
Konuþabilsen ah bir konuþabilsem haykýrýrdým;
SAVAÞA HAYIR DÝYE!
Hadi ben daha bebeðim aklým ermiyor,
Allah aþkýna söyleyin
Sizler kocamansýnýz.
Bu savaþ niye?
Neden haykýrmýyorsunuz ?
Savaþa Hayýr diye
Durdurun nolur,
Aðlamasýn kimse.
Haykýrýn nolur,
SAVAÞA HAYIR DÝYE !
KAN DAMLAMASIN ARTIK
ANA YÜREKLERÝNE
Haykýrýn nolur!
SAVAÞA HAYIR DÝYE !
Faruk Develi-Çanakkale
09 Þubat 2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.