KONUŞMALAR III (Zamanın Kan Dolaşımı)

Dün gece çok öldüm ben
Dün gece çok…
Ýki güvercin kanadý durdu gözlerimde
iki güvercin vuruldu
Tersine dönebilir dünya
Benim düzlüðümde
Boynuma bir bulut konabilir
Sütü bozuklar kirletebilir kanýmý

Kaldýrmak için gözlerimin nemli örtüsünü
Kimden medet..
Dün gece çok öldüm ben
Dün gece, bilerek

Felçliydi düþlerimin aklý
Kýrk yamalý anýlardan bulup çýkardým
Çocukken dinlediðim masallarý
Sevgilinin kuþ üzümü gözlerinde
Sohbete durmayý düþledim
Ballý aðzýndan bir ýsýrýk alýp

Ellerimin yarasýna iyi gelmedi zaman
Bedelsiz uykularýn çukurunda kaç rüya çürümesi,
Kaç hayat arsýzý görürüm daha
Bir ömürden ne çýkýnca her þey sýfýrlanýr
Þimdi bu yalnýzlýðý kime devretmeli

Ah dün gece çok öldüm ben
Dün gece çok
Yatýrdýlar ruhumu yeryüzü rahlesine
Çevirip okudular sayfalarýmý
Bilmediler ki bin defa yazýldým
Tutup gövdemden ayýrdýlar bacaklarýmý
Ruhumu adýnla adýmladým

Soysuz hikayelerini dinlerken yaþamýn
Kanadý kulaklarým
Bir kez daha doðursalar beni
Doðarken ölü
Eksik býrakýyorum, tamamlayýn gülüþümü

Sesimin tavanýndan dönüyordu
Gönderdiðin her çýðlýk
Ýçimi içine katýp
Uzun boylu yalanlardan atlayarak geçtim
Saðlamdý yüreðimin sýrýðý

Dün gece yeterince öldüm ben
Toplayýn cesetlerinizi, boþaltýn kýyýlarýmý
Durdu zamanýn kan dolaþýmý

Sosyal Medyada Paylaşın: