Kahretsin
öyle bir ben oluyorum ki
gecelerde
gecelerden daha kara/
bir kan bürüyor gözlerimi
Ansýzýn silaha gidiyor elim
soðuk ucu namlunun
ortasýnda beynimin
tetik kayýyor
son sesi duymuyorum
Öyle bir ben oluyorum ki
gecelerde
gecelerden daha yalnýz/
bir ip asýyor gözlerim
bir yüksekliðe
kýldan ince oluyor boynum
duvarýn soðuk yüzünde gözlerim
sandalye düþüyor
son görüntüyü kaçýrýyorum
Kahretsin
öyle bir ben oluyorum ki
gecelerde
gecelerden daha zindan/
dipsiz uçurumlar açýlýyor önüme
yüzümde rüzgârýn soðuk tokadý
hayatý içime çekiyor
hayatýn dýþýna kaçýyorum
ayaðým kayýyor
son rüzgârý hissedemiyorum
Öyle bir ben oluyorum ki
gecelerde
gecenin içine
kan kýrmýzý
patlýyorum...