Aðlamak çözüm deðil artýk
beceremiyorum zaten
öylesine doluyorum sadece
gerisi
hiç
Dikiyorum boþluða gözlerimi
öylece bakakalýyorum
Bir iki dize geliyor
-bazen-
aklýma
sonra
uçup gidiyor...
Bir teselli olsun
dökeyim dertlerimi
-diyorum-
gözüm boþlukta kalýyor
Ýçli bir þarký dolanýyor dilime
sözlerini karýþtýrýyorum
Rabbim
-diyorum-
O’na yöneliyorum
O, beni anlýyor
ben anlatamýyorum
hiçbir yere dönemiyorum.
Yüzleþ kendinle
-diyorum-
kalýyor sözcükler dudaklarýmda.
Bir þiir olsun anlatsýn beni
rahatlayayým
kaçayým
kurtulayým
-diyorum-
gözlerim boþlukta...
karanlýk!
Ey gözyaþlarým
ve
aðýttan öte mýsralarým
anlatýn derdimi
-diyorum-
kalýyor
gözlerim
boþlukta
sadece
kopkoyu bir karanlýk...
gerisi
-diyorum-
hiç.