Necla Sarýkavak Hanýma ithafýmdýr, seslendirme için de sonsuz teþekkürler, sevgilerle
/Ruhuma düþtü aþkýn, bir þimþeðin ucundan
Ecel kaný içirdi, meleðin avucundan/
Nevrozlu lokmalarýn genzime dizilirken
Bu sevgiye saðlýksýz bir kiþilik yükledin
Günde yirmi dört saat aþkýndan ezilirken
Maskeni atacaðýn günü nasýl bekledin?
Mutluluk birkaç beden üzerime büyüktü
Zamaným þanssýzlýktan utanýp boyun büktü
Sözün aþkla oyunu; dil üstündeki düðün
Ýþte senin sanatýn! Konuþma ustasýsýn
Ýmlâya hükmederdin, bu muydu övündüðün?
Ustalýk þöyle dursun, kandýrma hastasýsýn
’’Unut!’’ deme boþuna! Vazgeçersem anmaktan
O zaman kahrolurum kör gibi davranmaktan
Yok, yok, ben deðilim can! Sensin günâh varisi
Kaderin cilvesinde veballere çaðrýsýn
Kefenim kefen deðil, hatalar entarisi
Soluduðum havada piþmanlýktan aðrýsýn
Gün akþamý öperken öleyim dedin mi hiç?
Günâhýyla seviþen ölüm izledin mi hiç?
Marazlý hece gibi bir kenara atýlan
Ýsmi hiç konulmamýþ serkeþ þiirler yazdým
Bitmeyen bir öyküydü yýllarca anlatýlan
Sen zarar görme diye kendi kuyumu kazdým
Aþkýmýzý hastalýk olarak anacaðým
Ölürken hasret giyip vuslat soyunacaðým
2011
Müjgân Akyüz/MAJ