Zamanýn çýkýnlandýðý anlardayým Ýðdiþ edilmiþ sevdalarýn içinde Çözülmez düðümler biçimindeyim
Þimdi göllerde yüzmeyi unutmuþ Uçamayan -öksüz kalmýþ – bir sunanýn kýrýk kanatlarýndayým Sabahý görmeden, þebnemlerle ýslanmamýþ Basýldýkça ezilmiþ yeþili soluk otlarýn arasýnda Sanýlýr ki bugün usul usul giden küçücük canlardayým Güz geliyor, karýncalar yuvalarýnýn aðzýný kapatmakta Bense yine tanýmsýz heyecanlardayým
Hep özenip durmuþumdur þu karýncalara Böyle hamarat, böyle planlý yaþarlar ya Yorulmadan, sapmadan, aç kalmadan Zamana meydan okurlar, ne zorluklarý aþarlar ya Engel bilmeden, tanýmadan, týnmadan Kim bilir belki de zamaný taþýmaktalar yuvalarýna Bense ders almak bir yana Üstlerine basmaktan dahi geri durmadan Harcarým bolca benim olmayan zamaný
Yolculuklar var bitmeyen, uzun, ince, zorlu kafamýn içinde Kafam esrikti, teslim olmuþtu yönsüz yellere Kolay diyenlere rastlamadým hiç, mola verdiðim hanlarda Yine de bazýlarýný gördüm sefa sürerken Gülüþmeler eþliðinde deliþmen zamanlarda
Ve ozanlar vardý elde kopuz, sesler sinmiþ tellere Ýnleyen, dinleyen adamlarda Sormadým ne acýlar vardý acaba Soramadým, açarlarsa küplerce dertleri Altýnda kalýrým korkusuyla Ve devam ettim öðlen üzeri uykusuyla…
Ben yine bocalama devrine mi girdim ellerin usuyla Dað yamaçlarýnda uçuþan kýrlangýçlarýn kanatlarýna takýlýp Ordan oraya atlayan göz yanýlgýlarýmýn Döndürdüðü baþýmla kaldým mý ortalarda Üç beþ kelime bildiðim farklý bir lisanýn Bana verdiði “vay be , ben neymiþim..” egosuyla
Ýrdelemeye çalýþýrken yollarý, yollarda gördüklerimi Ah keþke demeden, piþmanlýk dahi duymadan Zamaný çýkýnýmdan çýkarýp çýkarýp harcadým Kýþtan kalma karlarýn eriyen cýlýz sularýndan Avuçlayýp da dindirirken susuzluðumu Hiç mi hiç anlamadým ebedi uykusuzluðumu Ve ben zamanýn çýkýnlandýðý anlarda, Böyle yarý yolda kaldým Dolarken miadým…
Güneri Yýldýz (Elazýð, 02.07.2011)
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.