SIRADAN AŞKLAR/ YÜREĞİMDE YEŞERMİYOR

Yokluðunda; hayalin düþlerime sýzýyor
"Kan" kusuyor þiirlerim!...
Ben; aþkýn" kýzýlcýk þerbetini" içtim!
Diyorum, kendime...

Aþk; direniyor! gizlice...
Tuz basýp susuyorum,
Acýlarýma... Fayda bulmuyor...

Her gün biraz daha yaralarým derinleþiyor.
Aklým, düþünmek istemiyor, kaçýyor.

Kalbimdeki; acýdan, saklanmak!
Yaþamak isteyen "aþk"
Bilinçaltýma doðru kazdýðý tünelden geçiyor.

Düþünmüyorum, seni!
Ama; yinede,
"Aþkým" rüyalarýma kaçak yayýndan giriyor...

Silmek isterken, izlerini hasretin!...
Gözlerini; gözlerime kazýyor...

Denizler dolusu, sular fýþkýrttým üzerine,
Yinede, sönmüyor...

Nasýl, bir ateþ ki! böyle?...
Sönecek diye beklerken,

Her gün, közlenip hasretle, körükleniyor...
Alevler çoðalýyor!
Yangýn! yeri büyüyor!...

Kalemi, her aldýðýmda elime,
Hasret dolu cümlelerle,

Þiirlerim; aþka düþüyor, seni yazýyor...
Bu asrýn, aþk modasýna
Benim aþkým; hiç uymuyor...

Çünkü, gönül topraðým; eskidir benim.
Nadas’a býrakýlmýþ, dinlenmiþ.
Tamamen organik,
Hormanlarla, þiþirilmemiþ...

Ve sýradan aþklar; yüreðimde hiç yeþermiyor!...
Benim aþkým; sýradan olmadýðý için,

Ne ateþi sönüyor,
Ne hasreti bitiyor...
Yok etmek için yaptýðým,
Onca; zulüme karþýlýk, ölmüyor...

Aþkýn tohumu; kaderin içinden büyüyor...

V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: