ön kapýdan sen girince
çýkýp gitmeseydim yan kapýdan
sýmsýcak bir yuvamýz olurdu
ondört yýl ev/vel yapýlan...
bizim de doðar, büyürdü elbet
çoluðumuz çocuðumuz
’biricik annem,
caným annem!’ deyip de
tutar mýydý ellerinden
gül kýzýmýz, arslan oðlumuz?
piþman mýyým; deðilim
’davul dengi dengine çalar’
sesi uzaktan hoþ gelir,
sýcak, sýmsýcak dediðin ne ki;
ben aþkýn nârýna düþtüm
’hamdým, piþtim, yandým!’ sevgili
baðýþla beni,
tomurcuk bir güldün,
seni koparýp soldurmadým
ateþini içtim yudum yudum,
kadehlere doldurmadým...
belki doðru belki yanlýþ
baþtan adýmý attým,
aslý böyle gelmiþ
kerem geçmiþ yolundan;
aþka düþen yanmýþ!
bir de ben yanayým
görüp inanayým dedim
ateþin közünde yeni bir göz
ben közde deðil, gözde yandým
yemedim elmasýný cennetin,
kevser ýrmaðýnda yundum
içtim ab-ý hayattan
cehenem nârýna dayandým...
gözlerime bakma þimdi
tutuþursam külümden bir daha
hiç söndüren olmaz
savrulurum ince ince
yüzümü güle döndüren olmaz...
sanma ki ayrýyýz sen ve ben
güneþim g/özünde
günü gün, ay’ý ay, yýlý yýl eden,
gözünde durdum
közünde durdum
sözümde duramadým;
benim güneþi yol eden...
Þaban AKTAÞ
28.07.2011
(agss)