Ey Özlenen!

Ey Özlenen!
Simasýný düþen yapraklarýn taþýdýðý...

Unutulmuþ bir yeryüzü dilinde
Sesi mahfuz kalan suskunluk...

Topraða düþen bir gözyaþýnda filizlenen Nepenthes’in duasý...
***

Ey!
Ey Özlenen!

Saçlarýmda çýldýran iklimler
Parmak uçlarýmda sabahlýyor
Ve...
Mektupsuz adreslerine yolladýðým sayfalara
Beyazlaþmýþ hüzünlerle seni anlatýyorlar tel tel...

Ey Özlenen!
Zamanlý zamansýz akþamlarda
Yitik coðrafyalardan sürgünlerini göçe vurmuþ yolcular çalýyorlar kapýmý
Rengini çözemediðim sancýlardan bahsediyorlar

Arkalarýnda býraktýklarý viranelerde
Saçlarýnda aðlaþan gün doðumlarýnýn ellerinden tutup
Kanadý kýrýk serçelerin cývýltýlarýný sabahlarla barýþtýran
Yuvasýný kaybetmiþ karýncýlara
Bir ekmek tanesini yüreðinden rivayetler anlatan...
Rüzgarlarla konuþan bir deliden bahsediyorlar!

Ýçim acýyor: susuyorum, Ey Özlenen!
***

Þimdi bende býraktýðýn dünyanýn yarýsý dönmez oldu
Sen dönmeyeli...

Güneþi býraktým ben de; karanlýk yangýnlar taþýyan bebeklerin avuç içlerine
Yüreðimin yarýsýný baðýþladým, annesini kaybeden bir meleðe...

Ey Özlenen!
Güneþin Batý’dan doðduðu
Ve
Doðu’dan battýðý coðrafyalara gidiyorum!
Dönersen bir gün beni býraktýðýn yaðmurlara...

Dünyanýn kalbine dön yüzünü
Ve
Orada bir þarký söyle
Umudu anlatan...
Iþýðý anlatan...
Ve ikimizi...
************************************************************
21:15
Emin’in evi...
Mersin
05.10.2003





Sosyal Medyada Paylaşın: