ey menekþe gözlü yar
seni öyle çok sevmiþtim ki
haykýramadým
demir atmýþ sözcüklerin dilimin ucunda
zamana hapsedilmiþ duygularým var
hüküm giydi bu yürek af yok aþk çok
cezamý çekiyorum kimliksiz gecelerde
sürgün olmuþ
intihar yalnýzlýklarým var
kemiriyor beni sensizliðim
kýzýl gecelerim karanlýða soyunuyor
sana olan arsýz ýslak arzularým
çok ama çok üþüyor
çok yoruldum senli sensiz gecelerden
ey menekþe gözlü yar
aç gözlerini
aç ki çýkayým derinliðinden
korkuyorum
yýldýz düþmüþ gözlerinde kaybolmaktan...
03/09/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.