Gitmeyi Öğrenmek

Gitmeyi Öðrenmek

sararýr sancýsý sayýklamalarýmýn
saman alevi gibi yanýp tutuþup uçuþurken heceler
kýrmýzý açýlýrken ufukta kapanan siyahýna soðuðun
adýný anýmsatan ne varsa kalýr dilimin ucunda
uykularýmýn arasýna ayraç olur adýn...

kurþunî aðaçlar uðunurken yaralarýmýn deliliðinde
derin kesikler býrakýr bakýþlarýn her anýmda
zamansýz karanlýklara inat
zaman göðümde hiç kaybolmadan kayan bir yýldýz gibi...

bütünlüðü olan asil bir ömürdür sende yaþadýðým
tepeden týrnaða gözyaþlarýmla avuçlarýmda harelediðim
dona kaldýðým sensizliklerde ellerimi üþütmüyorum bu yüzden
ve yakamdan düþen ayakta kalmak kaygýsýndan sonra
topraðýn sýcaðýyla dolacak ellerimde þefkatimin bereketi
seni koynuma ekeceðim...

iyimser sarmaþýklar büyüyecek gövdemde geliþlerine
mermerden çerçevemin içinde içim içime sýðmayacak
ve yine bütün acýlarýmý böðrümde saklayarak
güleceðim gözlerinin hüzünlerimde süzülüþüne
gözlerin uçurtmasýydý yalnýzlýðýmýn
gözlerin olmasa göðe her baktýðýmda
burkulurdum...

birlikte dinlediðimiz her þarkýda ayný yazdýk
ayrý yaþadýðýmýz ayný yazlarda her þarký
ve yaðmursuz sert kýrýlmalar biriktiriyorum
ömrümün son bahanesine sensizlik hanesine
bütün gemilerimin yanacaðý o eflatun sessizlikte
ilk defa gitmeyi öðreneceðim...








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: