GÜVENMİYORDU

Ýhanet rüzgarlarý, esti geçti hayatýndan,
Güveni; yaralýydý!. Duygularý savrulmuþ,
Uzaklara; parça parça...

Devam etmeye, mecburdu yoluna...
Tüm kalan, kýrýntýlarýný topladý,
Umutlarýnýn...
Sararmýþ yaprakalarýný,
Temizledi; duygularýnýn.

Yeniden, yeþerip büyüsünler diye!
Acýlarýnýn; suyunu çýkarýp suladý,
Yeþertti, umutlarýný!
Gözyaþlarýný tuttu, akýtmadý...

Aðlamadý, bir daha güçlü olacaktý!
Herþeyi unutacaktý!.
Öyle oldu...
Dýþarýdan hep güçlüydü .

Oysa; içindeki yarasý,
Git gide büyüyordu, ruhunda...
Bir aðacýn, içini kemiren;
Kurtlar gibi, ruhunu kemiriyordu...

Dýþýndan, dimdik ayakta görünsede
Ýçten içe bitiyordu.
Hayatta; hiç bir þeye, güven duyamýyordu...

V.Kayra

Sosyal Medyada Paylaşın:

v.kayra Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

SENİ SEVMEYİ BIRAKTIM LİRİK ŞİİRLER DENİZ KESTANESİ SEVDİĞİNİ ÖLDÜRMEK KELEBEK ETKİSİ AŞK/AŞK/ I TIRTIL. SEN HEP BENİN DUALARIMDASIN /KARA KIZIM/ OKYANUS ORTASINDA/ BİR ADA GİBİYİM ÇIK! KOZA/ DAN KELEBEK TOPRAK İSTEMEYEN ÇİCEK DELİ GİBİ ÖZLEDİM