Sesleniyor kývýlcým: - Bizimle ýþýldýyor karanlýk ey adam! Adam Gibi Uçuþuyor Uçuþuyor Uçuyoruz…
Meþeler Çok, Hem çýnar ihtiyar!
Ýnsanlarýn Gözleri Kör…
Vakit gece yarýsý… Sesleniyorum kývýlcýma: Ben yanmýþým Güneþte! Aðaç gibi Cayýr Cayýr.
Tutuþan Tutuþan Ki insanlýk!
Ateþ altýnda, Altýnda Topraðýn Kökler, Kökler Elbet Filizlenip Boy verecekler…
Ateþ þu geceye Ateþ þu yüreðe Ateþ ölen bebeye Aðýt yakan! Aðýt kendi haline aðlayan…
Temmuz da Koþun Koþun Beyler! Geceyi ateþe Verecek Zebaniler!
Seni Beni Onu Ve aðacý Acýmadan Acýmadan Ateþe Ateþe Verecekler…
( Nükler santrale,Atom bombasýna,Savaþa,Yangýnlara,Silahlanmaya,HAYIR diye bilmek için, Ýnatla yansýn yürekler BARIÞ OCAÐINDA...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.