Yýktýklarý yere koþtu bir kadýn aðýtla, ’Size sesleniyorum efendiler’ diyerek; Koþtu otuzunda bir kadýn Cepheye koþar gibi dirençle.
Sizler bu resmi hatýrladýnýz mý? Onunda beyaz badanalý bir evi vardý.
Varoþ sokaklarýna inerken yaðmur, O zatürreyi normal saydý ve öksürdü, Ve evde,hastanede,yaðmurda ve zemheride, Açlýktan inlerken çocuklar,kapý önlerinde, Ölü verdi öncekiler gibi, Çoðunun adý Ayþe idi, Kocalarý sývacý veya hamaldýlar.
Tarihlerdir hepside anadolu’lu Cepheye aþ taþýyanýn torunu, Kim bilir ninelerde vuruldu, Vurulanýn torunu, Çýplak ayakla, Þu karþý mahalleye koþtu, Düþman ki tonluk canavar, Eli çelikten ve saðlam.
Suçlu! Þu zavallý gravatlý adam Uzaktan sokaðýmýza bakan, Yakan,yýkan ve aðlatan, Hani caným bildiðiniz þarlatan..
(Kentsel dönüþüm adý altýnda, Yoksul HALKEVLERÝ’ni yýkan para müptelasý tüccarlara)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.