tomurcuklar þehri göç edeli çok olmuþ
nasibi kalmamýþ bir savaþýn ortasýnda
çoktan terk edilmiþ yüreklerin meskeni
bir hiç uðruna ne duygular kirletilmiþ
hep eksik kalmýþ maveraya sesleniþ
hiç kimse bilmemiþ, bilememiþ
aðlamak hep daha hünerliymiþ, gülmek yanýnda
susmalar marifetiymiþ sessizce gidiþlerin
ölüm teselliymiþ dönüþü olmayan gidiþlere
ellerinde birkaç damla
çokmuþ bu, çok daha fazla
gazete kaðýtlarýnýn birkaç sayfasýnda
ne de güzelmiþ insan ölümleri
sokak baþlarýnda tutuklu kalmýþ daraðaçlarý
sevdalar taþlanýrken caddeler boyu
alýngan bir bulut kýzarýrmýþ güneþin ellerinde
susmalarýn tanrýsal yetkinliðiymiþ yaþamak
anlatmanýn siyah tenine düþen saydamlýðý
marinasý olmayan bir zarafetmiþ kadýnlar
aldatmayý alýþýkmýþ iki çift erkek gözü
hep yadýrganýrmýþ kadýn aðlayýþlarý
ellerin kiri çokmuþ, kimse bilmezmiþ
eller arlanmak uðruna
doluverirmiþ hep kadýn yaþlarýyla
deliþmen bir toplanýþmýþ tüm yuvalar
sobelenen isyancýl girdaplýðýymýþ aþk
ömrün liriksel avuntularýna ait gecelerde
yaðan yaðmur sesiymiþ avuntu annesi
þefkati soluklatýrken toprak yurdunda
bir ekmek kokusu kadar azizmiþ hasretler
insanca yaþamak uðruna beklenen yarýnlarda
azizmiþ analarýn yaktýðý dili olmayan aðýtlar
susayýþlarýn vuslatýymýþ Cennet düþleri
þiirin son mýsrasý kadar zormuþ anlamak
anlamsýz sorular yumaðýnda kývranýrken
ölümlerin sessiz uðurlayýþlarýnda
beyaz bir gelinlikmiþ kavuþmalar
durmasýný bilmeyen bir çocuk kadar yaramaz
yanaklarýnda kýzaran bir utangaç dudak büküþü
hiç bu kadar güzel dokunmuyormuþ yarýnlara
aldanýþlar ardýnca ölümlülere aðlamak