kimi zaman bekletirim akþamlarý
gözlerin dokunurken yýldýzlara
içime sýðmaz bir dert olur sensizlik
lambalar giyinirken beyaz gelinliðini
albatroslar dokunuverir titreyiþlerime
bileti yýrtýk bir gün düþer yokluðundan
yazýlmýþ tüm kitaplar küfreder ikimize
hasretlik bir kedi miyavlamasýna dönüþür
saçlarýn kadar alýngan eskimiþ vuslatlar
hep karanlýða sövücü bir güzelliktir hayalin
kavimler göçüne maruz bir beyitin
en son noktasý kadar acýdýr yorgun gözlerin
kýrmýzý bir isyan baþlatýr gözbebeklerin/m
ellerimde toplanýrken eskimiþ çarþaflar
yýkayýp getirirsin mangolar diyarýndan
mis bir ahenktir boðuk savaþlarýnda gözler
eskiciler dahi bunu bilir öyle seni gözler
atýlgan yitik mektuplarýn duasý olur gülüþlerin
hiçbir oluþ saklamaz varlýðýný bu kadar
gözlerimde her gün þiirlerce isyan doðar
anlatamaz hiçbirini, anlamaz hiç kimse
ne kadar didinip uðraþsamda da, sen bile
kimi zaman da yaþarým akþamlarý
gevþer teninde asil soyuþlarýn kalýntýlarý
hiçbirliðine emanet kalýr hiç olmamýþ gülüþler
kilisede bir çan düþüverir mermer sütuna
kýrýlýverir Ýsa’nýn kalbi aldatýlmýþ kavmi ortasýnda
kelebeklerin ölümle dansýnda her hece
ölümlere yakýþan bir imtiyaz kadar belirgin
müphem söylenemeyiþlerin acýsý kalýr ayinden
hep nakaratlarý severim harabelerin diliyle
sevmek çekilirken aþkýn damarlarýndan inledikçe
sensizliðin orta yolu bulunmaz bir þiir kalýr
ellerimin ellerime deðmediði yedi gün yedi gece
...