Nefsine esir olan, câhil, cühelâ kesim Var edene deðil de, varlýða dayanýrlar. Menfaati görünce, bukalemun vâri Tabii rengi dururken, rengârenk boyanýrlar.
Ar damarý çatlarsa, kalmaz utanacak yüz Yanlýþ atlara binen, yaþamak ister dümdüz Ýnsanlarýn pek çoðu, öyle ki gece/gündüz Eðlenceye dalarak, içmeden bayýlýrlar.
Kurtuluþun þifresi, elbet iman edende Olan güzellik ruhta, sanma ki sen bedende Kimlik, kiþilik kalmaz, imanýn kaybeden de Çok sürmeden yozlaþýr, benlikten soyunurlar.
Ana/baba öyle ki, isterse saçýn yolsun Sýkýntýya düþerek, rengi sararsýn, solsun Hiçbir ölçü tanýmaz, yeter ki moda olsun Örtüden ar eyleyip, dekolte giyinirler.
Akýllý insan o ki, Allah’a dayanandýr Baþka renge deðil de, Hak renge boyanandýr Ne mutlu ol kimseye, ölmeden uyanandýr “Ýnsanlar uykudadýr, ölünce uyanandýr…”
22/07/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.