geceyi bölen

hiçbir gece
selam vermez yokluðun
sýrlarý vardýr çünkü
önce aþkýn

söylesem düþü
aðaçtan düþen kedilerin
tutulur dili
öylece susun

üstünde suyu unutan
sardunyalar
geceden evvel kurur
hepsini yuð’un

orta yerinde duran
cevherin onulmaz yarasý
dudaklarýmdýr
sýmsýký öpün

ta ki aklýmýzda
þehri çalan engerekler kadar
yol kalýr
orada durun

baskýndan sonra
taþan harami deresidir
gönlümüzde sesin
yýkýp geçin

gözlerime gitti dersin
gönlümden çýkanda nesi
þiir güldestemiz
durmayýn okuyun

aðlayan yalnýzlýk olur
sessiz þadýrvanlarda hu sesi
mermer sesi þu andýr
tek ki anlayýn

musalla taþýna
vurduðumda alnýmý haykýrdým
son uykumu bölen
yine mi aþk ey Tanrý




Sosyal Medyada Paylaşın: