unut gitsin...
gözbebeklerimdeki asaletini...
unut...
unut sýcaklýðýný; yüreðimde ki sevdalarýnýn...
unut; sokaklarda isimlendirdiðimiz kara taþlarý
sonsuzluða haykýrdýðým nidâlarý da unut...
þiirlerimin boþlukta öldüðünü düþle
mýsralarým doðmamýþ bir cenin olsun
noktalar kalsýn sadece unuttuðun mýsralarda...
virgüllerini sil at þiirlerimin
ýsýtmasýn seni kar yaðarken parklarýn izbelerinde
yaz güneþinde yüreðini serinletmesin sana döktüðüm sözler...
unut...
unut gitsin yorgunluklarýmý...
tek nefeste dünyalarý ayaklarýna döktüðümü de unut...
boþluklar gebe kalsýn; þiirlerimin doðmamýþ mýsralarýna
ölüler dinlesin saðýrlaþmýþ kulaklarýyla sana olan sevdalarýmý
kahve fincanlarýný da yorma artýk
unut gitsin sevdamýzýn yarýnlarýný...
artýk boþ býrak saatlerin yelkovanlarýný
hayat dörtnala geçip gitsin beni unutman için...
gözbebeklerimden silinmeyecek siluetini almaya çalýþma sakýn...
saçlarýnýn ucuyla baðlý kalacaksýn yüreðime her zaman...
gözlerim her ýslandýðýnda büyüteceðim hasretini gözbebeklerimde
saçlarýn serinletecek yangýn yeri yüreðimi
rüzgarlar inmeyecek saçlarýnýn ucuna belki
ancak inan ki;
unuttuðun her an; bensizliðin acýsýný vuracak rüyalarýna zaman...
Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON